The Fellowship of the Holland Onion - deel 2
In het tweede deel van onze nieuwe serie videoclips ‘The Fellowship of the Holland Onion’ zien we het vervolg van de boeiende levensreis van de Holland Onion. In 'Het Groeiseizoen' zien we het ritueel van de zorgvuldigheid en de aandacht waarmee uienteler Co van den Dries zijn zaailingen en jonge uienplanten omringt.
Uien kiemen langzaam en groeien ook langzaam. Het duurt gemiddeld wel 35 tot 40 dagen voordat een ontkiemde zaailing het eerste bovengrondse 'kramstadium' bereikt. Dat wordt zo genoemd omdat de uienzaailing dan zowel met zijn groeipuntje (de bovenkant van het plantje) vastzit in het zaadhuis en als aan de wortel. Voor het zicht steekt het plantje dan -als een ronde kram- boven de aarde uit.
Op het moment dat de wereldberoemde Hollandse tulp op de nabije akkers al bijna is uitgebloeid, laat een nieuwe generatie Hollandse uien trots hun vlagblad in de wind wapperen. Dat stoere uienstengeltje met zijn typisch verdorde puntje staat symbool voor een geslaagde ontkieming. Het jonge uienplantje komt nu volledig op eigen benen te staan. Na vorming van de eerste drie prille worteltjes, ontstaat het eerste, echte uienpijpje. Het vlagblad zal vervolgens afsterven.
En dan mag voor Co van den Dries ook heel even de vlag uit. Zijn miljoenen zorgvuldig geplante uienzaadjes zijn mooi en homogeen ontkiemd. De kale uienakker begint langzaam groen te kleuren. Lange, kaarsrechte lijnen met de eerste uienpijpjes worden zichtbaar in het veld. Maar hoe staat het ondertussen met de vochthuishouding van de grond? Na een kurkdroog voorjaar is dat een groot punt van aandacht. Om gezond door te groeien heeft het uiengewas veel vocht nodig. Na een aantal warme, zonnige dagen op rij verdampt er al gauw 15 mm vocht.
Co realiseert zich heel goed hoe klein en kwetsbaar het gewas nog is. En dat er nog een lange weg te gaan is. Omdat uien in het begin traag groeien en zoveel mogelijk licht, vocht en nutriënten nodig hebben, krijgt de bestrijding van onkruid als natuurlijke vijand veel aandacht. Naast een uiterst doelgerichte toepassing van bodemherbiciden wordt onkruid dat toch nog ontglipt met regelmaat verwijderd met de hak ook wel schoffel genoemd of schrepel op zijn Zeeuws.
En dan is er ook nog een andere plaag. Dat vervelende onweersvliegje, die trips, die -onopgemerkt- grote schade aan het gewas kan toebrengen. Ook dat is een zorg en vraagt dagelijks om een zorgvuldige gewascontrole. De steriele insectentechniek die op het perceel wordt toegepast, heeft zijn werk goed gedaan.
Het warme en zeer droge voorjaar heeft dit seizoen voor een dikke korst op de toplaag van de grond gezorgd. Daar krijgt het gewas last van. Met een mechanisch schoffeltuig wordt de bodem heel secuur weer lekker luchtig gemaakt en kan de uienbol zich gezond verder ontwikkelen.
De uien gedijen goed met al die zorg en aandacht vindt ook de jongste generatie Van den Dries. Co kan trots zijn. Het wordt een mooie Hollandse uienoogst.
Uien kiemen langzaam en groeien ook langzaam. Het duurt gemiddeld wel 35 tot 40 dagen voordat een ontkiemde zaailing het eerste bovengrondse 'kramstadium' bereikt. Dat wordt zo genoemd omdat de uienzaailing dan zowel met zijn groeipuntje (de bovenkant van het plantje) vastzit in het zaadhuis en als aan de wortel. Voor het zicht steekt het plantje dan -als een ronde kram- boven de aarde uit.
Op het moment dat de wereldberoemde Hollandse tulp op de nabije akkers al bijna is uitgebloeid, laat een nieuwe generatie Hollandse uien trots hun vlagblad in de wind wapperen. Dat stoere uienstengeltje met zijn typisch verdorde puntje staat symbool voor een geslaagde ontkieming. Het jonge uienplantje komt nu volledig op eigen benen te staan. Na vorming van de eerste drie prille worteltjes, ontstaat het eerste, echte uienpijpje. Het vlagblad zal vervolgens afsterven.
En dan mag voor Co van den Dries ook heel even de vlag uit. Zijn miljoenen zorgvuldig geplante uienzaadjes zijn mooi en homogeen ontkiemd. De kale uienakker begint langzaam groen te kleuren. Lange, kaarsrechte lijnen met de eerste uienpijpjes worden zichtbaar in het veld. Maar hoe staat het ondertussen met de vochthuishouding van de grond? Na een kurkdroog voorjaar is dat een groot punt van aandacht. Om gezond door te groeien heeft het uiengewas veel vocht nodig. Na een aantal warme, zonnige dagen op rij verdampt er al gauw 15 mm vocht.
Co realiseert zich heel goed hoe klein en kwetsbaar het gewas nog is. En dat er nog een lange weg te gaan is. Omdat uien in het begin traag groeien en zoveel mogelijk licht, vocht en nutriënten nodig hebben, krijgt de bestrijding van onkruid als natuurlijke vijand veel aandacht. Naast een uiterst doelgerichte toepassing van bodemherbiciden wordt onkruid dat toch nog ontglipt met regelmaat verwijderd met de hak ook wel schoffel genoemd of schrepel op zijn Zeeuws.
En dan is er ook nog een andere plaag. Dat vervelende onweersvliegje, die trips, die -onopgemerkt- grote schade aan het gewas kan toebrengen. Ook dat is een zorg en vraagt dagelijks om een zorgvuldige gewascontrole. De steriele insectentechniek die op het perceel wordt toegepast, heeft zijn werk goed gedaan.
Het warme en zeer droge voorjaar heeft dit seizoen voor een dikke korst op de toplaag van de grond gezorgd. Daar krijgt het gewas last van. Met een mechanisch schoffeltuig wordt de bodem heel secuur weer lekker luchtig gemaakt en kan de uienbol zich gezond verder ontwikkelen.
De uien gedijen goed met al die zorg en aandacht vindt ook de jongste generatie Van den Dries. Co kan trots zijn. Het wordt een mooie Hollandse uienoogst.
