BLOG

door Gijsbrecht Gunter

In de meest bescheiden aspecten van het leven bestaat altijd een kunst die een hoge onderscheiding verdient. Voor mij is dat de boerenwijsheid van de Nederlandse uienteler. De vanzelfsprekendheid waarmee hij exact weet hoe het ervoor staat met zijn ingeschuurde uien, verbaast me steeds weer.

Hij blijft aan z’n uien denken zoals hij dat ook in het veld deed. Natuurkunde heeft hij misschien nooit gehad, maar dat warme lucht meer vocht kan bevatten en ventilatie niet meer is dan de afvoer van vochtige lucht snapt hij als geen ander.

Hij vindt het dan ook heel geruststellend dat hij geen doffe plof hoort als hij zo af en toe eens een uitje achterop zijn uienberg werpt. En dat het landvel knisperend loslaat als hij eens krachtig door zijn uien wrijft, maakt hem nog tevredener.

Na de eerste intensieve droogweken blijft het zaak geen vocht in zijn uien te krijgen. Die mooie Hollandse goudgele kleur is dan zo weg en komt nooit meer terug, weet hij.

Het afleveren van een kwaliteitspartij Hollandse uien met zo min mogelijk tarra is een delicaat evenwicht dat bekwame handen en diepgaande kennis vereist. En zie wat voor moois dat allemaal oplevert in het vijfde deel van de Fellowship of the Holland Onion !